Aloes drzewiasty – specjalista od regeneracji skóry i śluzówki
Aloe arborescens – nazwa łacińska
Rodzina: Złotogłowowate
Gatunek: Sukulent
Należy do rodzaju aloesów, który obejmuje ponad 500 gatunków.
Nazwy w innych językach :
tree aloe – po angielsku; Baumaloe – po niemiecku; Stromová aloe – po czesku; Aloès des arbres – po francusku; áloe de árbol – po hiszpańsku
Inne nazwy aloesu drzewiastego :
czarna halena, żółta halena, wątrobna halena, morownika. H-alena, h-elena etymologicznie pochodzi z aloesu, roślina ośmiornicy, kandelabra,
Drzewo cennego aloesu zasadził sam Bóg, opis z Księgi Liczb 24:6: ,,(5) Jakubie, jakże piękne są twoje namioty, mieszkania twoje, Izraelu
(6) Jak szerokie doliny potoków, jak ogrody nad brzegiem strumieni lub jak aloes, który Jahwe sadził, i jak cedry nad wodami”. (Liczb 24:5-6; Biblia Tysiąclecia II)
Aloes wymaga pełnego słońca i ograniczonego podlewania. Może być uprawiana jako roślina przenośna, latem w ogrodzie, zimą w mieszkaniu, ogrodzie zimowym. Jest to jeden z najłatwiejszych w pielęgnacji sukulentów, w środowisku naturalnym rośnie głównie na grzbietach i skałach górskich, także w zaroślach.
To soczysta roślina ozdobna i lecznicza pochodząca z Republiki Południowej Afryki oraz Półwyspu Arabskiego. Jest szeroko rozpowszechniony w Malawi, Mozambiku i Zimbabwe.
Gatunek został opisany przez Carlosa Linnaeusa w 1753 r., a później przez Nicolaasa Laurensa Burmana i opublikowany w 1768 r.
Charakteryzuje się krzaczastym porostem z gołą łodygą. Krawędzie liści mają mocne kolce. Liście są ząbkowane, skórzaste, mięsiste, zimozielone. Co więcej Aloes jest dość odporny na szkodniki.
W przeciwieństwie do Vera, Arborescens tworzy widoczny pień, na którym tworzą się gałęzie przypominające przedłużenia. W optymalnych warunkach może dorastać od 2 do 3 metrów wysokości lub pień może mieć grubość do 30 cm.
Co najważniejsze Aloes drzewiasty nie jest kapryśny co do gleby, akceptuje podłoże piaszczyste i ubogie w składniki odżywcze. Nade wszystko jest bardzo odporny na susze i wysokie temperatury, jednak mniej na mróz, wytrzymuje do -4ºC.
Surowiec zielarski:
to świeże liście wraz z obejmującymi łodygę pochwami lub cała roślina, powinien pochodzić z roślin co najmniej 3-letnich. Z roślin uzyskuje się sok, który poddaje się zagęszczeniu poprzez ogrzewanie (odparowanie wody). Stężony i zagęszczony sok aloesów nosi nazwę alony.
Substancje czynne:
wielocukry, aloektyna, hydroksyantrazwiązki, kwasy organiczne, liczne witaminy oraz sole mineralne, żywice, garbniki i enzymy, polisacharydy.
Sok z aloesu drzewiastego posiada ponad 150 substancji czynnych.
Działanie:
Aloes posiada właściwości przeciwzapalne, bakteriobójcze i przeciwbólowe. Przyśpiesza regenerację skóry i błon śluzowych. Działa również immunostymulująco.
Natomiast Alona drażni śluzówkę jelita grubego wywołując jego przekrwienie, wzmaga ruchy robaczkowe jelita – powodując po 8-9 godzinach przeczyszczenie. Ponad to zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, trzustkowego, jelitowego i żółci. Odruchowo powoduje przekrwienie macicy i narządów pobliskich.
Wodne i alkoholowe wyciągi ze świeżego aloesu oraz naturalny nie zagęszczony sok działają stymulujące na granulopoezę (dojrzewanie granulocytów). Wywierają wpływ ogólnie wzmacniający (tonizująco), zwiększają liczbę limfocytów B nasilając odpowiedź humoralną (wzmagają siły odpornościowe organizmu na choroby), przyśpieszają ziarninowanie i gojenie się ran. Bardzo korzystnie wpływają na narząd wzroku.
Nawiasem mówiąc w drugiej połowie XX wieku rosyjski chirurg oraz oftalmolog prof. Władimir Fiłatow zauważył, że wodne wyciągi z liści aloesu drzewiastego wpływają korzystnie na poprawę stanu zdrowia osób cierpiących z powodu chorób oczu. Zaobserwował również, że ułatwia on przyjęcie się przeszczepionej rogówki.
Ponadto syrop aloesowy w połączeniu z preparatami żelaza i zespołem witamin staje się doskonałym środkiem zwiększającym liczbę krwinek czerwonych i stężenie hemoglobiny we krwi.
Zastosowanie:
Medycyna ludowa , fitoterapia:
Krótko mówiąc Aloes drzewiasty jest tradycyjnym lekarstwem na cukrzyce w w wielu częściach świata. Wykazuje zastosowanie na wszelkie choroby skórne (np. przewlekła łuszczyca, trądziki) jak również na zmniejszoną odporność organizmu na zakażenia bakteryjne i wirusowe, ogólne osłabienie i złe samopoczucie. Poza tym bywa stosowany przy braku apetytu i słabym trawieniu oraz wadliwej przemianie materii. Nie wspominając o tym, że jest bardzo skuteczny w schorzeniach narządu wzroku, zapaleniach przydatków, a także niedokrwistości. Co więcej preparaty z aloesu drzewiastego są wykorzystywane w schorzeniach włosów, uszkodzeniach skóry i błon śluzowych trudno gojących się ranach, dychawicy oskrzelowej, chorobach zakaźnych, czy też zaparciach i atonii jelit.
Kosmetyka:
W kosmetykach i środkach higieny osobistej składniki pochodzące z różnych gatunków aloesu stosowane są przede wszystkim w preparatach do pielęgnacji skóry, preparatach do makijażu oraz mydłach do kąpieli.Składniki pochodzące z aloesu poprawiają wygląd suchej lub zniszczonej skóry, zmniejszając łuszczenie się i przywracając jędrność.
Ogród:
Wykorzystywany jako roślina dekoracyjna.
Kuchnia:
Miąższ z aloesu jest wykorzystywany w napojach i alkoholach.
Weterynaria:
Wykorzystywany do leczenia grzybicy u zwierząt oraz hiperglikemii.
Działania uboczne i przeciwwskazania
Preparatów z aloesem nie powinny przyjmować kobiety w ciąży oraz matki karmiące. Dla alony: stany zapalne nerek i dróg moczowych, ciąża, menstruacja, stany zapalne układu pokarmowego ( wyrostek robaczkowy)
Zachęcam do zapoznania się z zamieszczonymi tutaj przepisami i metodami wykorzystania aloesu drzewiastego:
wino aloesowe, napar aloesowy, miód aloesowy, biostymina, nalewka alonowa, wyciąg glicerynowy z aloesu, żel aloesowy, ekstrakt z aloesu
Jeżeli chcesz zobaczyć jak wygląda roślina to zapraszam
Jak lubisz słuchać to zapraszam do filmiku 🙂
Źródła:
https:// rozanski.li
Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniecki, Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Warszawa 1987
https://pl.wikipedia.org/wiki/Aloes_drzewiasty
Aloes w Biblii: znaczenie symboliczne. Namaszczenie na śmierć i panowanie Króla
