Róża dzika – przywraca miłość i urodę, uspakaja gniew

Rosa Canina L. – nazwa łacińska

Rodzina: Różowatych

Ziele opisywała św. Hildegarda i tak o niej pisała w swoim dziele:   „Róża działa dobrze także w maściach i wszystkich środkach leczniczych, jeśli zostanie do nich dodana. Są lepsze, jeśli znajdzie się w nich trochę róży, nawet jeśli będzie jej niewiele- z powodu wspomnianych już jej dobrych właściwości (Physica).

Nazwy w innych językach :

Wild Rose – po angielsku; Wilde Rose – po niemiecku;  Divoká Růže – po czesku;  Rose Sauvage – po francusku; Rosa Salvaje – po hiszpańsku

Inne nazwy Dzikiej Róży  :

róża arktyczna, psia róża, szypszyna, szypszyniec różany

Jest to krzew dorastający do wysokości do 3 metrów. Liście są pierzaste, o długości 7–14 cm, z trzema do siedmiu listków,  natomiast kwiaty są różowe (rzadko białe), o średnicy 3,5–5 cm, a owoce są czerwone, gruszkowate do jajowatych, o średnicy 10–15 mm. Roślina ta występują w Europie, Azji Mniejszej i Afryce. W Polsce Rosa Cania występuje na całym obszarze. występuje w miejscach półcienistych lub cienistych, ale wciąż jasnych, takich jak wzdłuż krawędzi ścieżek i drzew, w rzadkich lasach oraz na nasypach, łąkach i pastwiskach. 

Surowiec zielarski:

Surowcem są szupinkowate owocostany (owoce rzekome) różnych gatunków rodzaju Rosaceae.
Owoce zbiera się przed dojrzeniem i suszy w temperaturze do 50 st. C. oraz płatki kwiatów, które  z kolei suszymy w temperaturze max 35 st.C. Surowcem też są nasiona.

Substancje czynne:

witaminy, głównie wit. C oraz wit. A, B1, B2, E i K. Ponadto flawonoidy, karotenoidy, kwasy organiczne, galaktolipid, garbniki

Działanie:

Róża dzika ma działanie słabo rozkurczające, żółciopędne, łagodnie moczopędne. Jest stosowana przede wszystkim jako lek ogólnie wzmacniający (bogate źródło witaminy C), ale także pomocniczo do leczenia różnych schorzeń wątroby, nerek i przewodu pokarmowego. Posiada również działanie  przeciwszkorbutowe, lekko rozwalniające oraz słabo uspokajające. Surowiec róży wzmacnia i uszczelnia naczynia krwionośne.

Dzika Róża – zastosowanie:

Medycyna ludowa :

Kosmetyka:

Preparaty z dzikiej róży mają silne działanie rozjaśniające skórę, wyrównują i ożywiają koloryt skóry. Kosmetyki z dziką różą przeznaczone są do pielęgnacji cery tłustej i trądzikowej natomiast olejek z dzikiej róży stosowany jest w przemyśle perfumeryjnym jego zapach uspakaja i odpręża. Natomiast woda z dzikiej róży przywraca odpowiednie pH skóry.

Ogród:

Dzika róża ma zastosowanie dekoracyjne, jest też wykorzystywana do żywopłotów. Sadzimy ją w okresie wiosennym lub jesiennym, a upraw jej jest prosta i mało wymagająca. Przyciąga liczne owady.

Kuchnia:

Dzika róża w kuchni jest używana do przygotowania konfitur z  jej płatków  lub z owoców. Susz z owoców oraz płatków stosuje się do zaparzania herbaty lub wykorzystuje się do przygotowania cukru różanego.

Weterynaria:

Działania uboczne i przeciwwskazania

Działania niepożądane i skutki uboczne związane ze stosowaniem dzikiej róży i jej przetworów zgodnie z zaleceniami nie są znane.

Wniosek: Dzika Róża może być wskazana w różnych sytuacjach, a jej zalet jest naprawdę wiele. Mimo to zawsze pamiętaj o konsultacji z lekarzem.

Zachęcam do zapoznania się z zamieszczonymi tutaj przepisami i metodami wykorzystania dzikiej róży:

herbata, dżem, konfitura, syrop, olejek, wino, nalewka, galaretka, likier, sok

Jeśli chcesz zobaczyć jak wygląda jeden z jej gatunków to zobacz filmik poniżej

Jeśli wolisz słuchać i oglądać  to zapraszam do filmu 

Źródła:

Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniecki, Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Warszawa 1987

Monika Kujawska, Łukasz Łuczaj, Joanna Sosnowska, Piotr Klepacki ,, Rośliny w wierzeniach i zwyczajach ludowych, Słownik Adama Fischera”, Łódź 2014

http://www.farmakognozjaonline.pl

https://rozanski.li/2215/owoc-dzikiej-rzy-fructus-rosae/

https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C3%B3%C5%BCa_dzika

Polskie Towarzystwo Przyjaciół św. Hildegardy