Stokrotka pospolita – czyni cerę świetlistą
Bellis perennis – nazwa łacińska
Rodzina: Astrowate
Gatunek: Bylina
Nazwy w innych językach :
common daisy – po angielsku; Gänseblümchen – po niemiecku; sedmikráska – po czesku; sedmokráska – po słowacku; Marguerite – po francusku; Margarita – po hiszpańsku;
Inne nazwy stokrotki :
cziczka polowa, kokoszki, sierotka, wojcieszki, stokroć, kwiat księżycowy, kwiat poranny, kwiaty deszczowe, róże letnie, oko dnia
Stokrotka pospolita rośnie niemal na każdym terenie łąkowym, jest jednym z najbardziej znanych gatunków roślin w Europie Środkowej i Północnej, można ją również spotkać w Ameryce Północnej i Południowej, na Maderze, Nowej Zelandii, Australii, Hawajach i na Azorach. Stokrotka preferuje pastwiska, trawniki parkowe i ogrody o żyznym podłożu, zarośnięte nasypy kolejowe. Ponieważ Bellis perennis jest rośliną spichrzową , zimuje w śniegu.
Stokrotka była jedną z najczęściej używanych roślin leczniczych od czasów starożytnych . Potwierdza to przykład rzymskiego uczonego z I wieku, Pliniusza Starszego. Na łąkach użytkowanych rolniczo jest także wskaźnikiem zagęszczenia gleb oraz nadmiernej eksploatacji łąk i pastwisk. Stokrotka kwitnie od pierwszych dni wiosny do jesieni. Spód białych kwiatów może mieć kolor od czerwonawego do fioletowego – jest to wyraźnie widoczne w nocy, gdy stokrotka zamyka się.
Surowiec zielarski:
Surowcem jest ziele lub sam kwiat (koszyczek) stokrotki, po zebraniu roslnę należy wysuszyć w temp. do 40o C.
Substancje czynne:
Stokrotki pospolite są bogate w minerały, takie jak potas, wapń i magnez oraz pierwiastki śladowe, takie jak żelazo. Zawierają również witaminy A, C i E, zawierają również olejki eteryczne, saponinę bajogeninową, substancje gorzkie, garbniki i śluz.
Działanie:
Przeciwbólowe , przeciwzapalne, przeciwkaszlowe, łagodzące zapalenie błon śluzowych, trawienne (wspomaga trawienie), zmiękczające (zmiękcza skórę), wykrztuśne (wspomaga odkrztuszanie) , rakotwórcze (spowalnia rozwój raka), przeczyszczające , okulistyczne (choroby oczu), spazmolityczne, tonizujące.
Można również użyć stokrotki do szybkiego leczenia ukąszeń owadów itp. wystarczy rozgnieść świeży liść i wetrzeć świeży sok w dotknięty obszar lub po prostu przyłożyć zmiażdżony liść do rany.
Zastosowanie:
Medycyna ludowa i fitoterapia :
zaburzenia przemiany materii, choroby zakaźne, zatrucia, zaparcia, schorzenia skórne, kamica moczowa, stany zapalne układu moczowego, obrzęki, dna, reumatyzm, nieżyt żołądka i jelit, kaszel, nadciśnienie, skąpomocz, pękanie naczyń krwionośnych.
Kosmetyka:
ZEWNĘTRZNIE (okłady infuzyjne, zmiażdżone liście, płukanki, balsam):
- choroby skóry – trądzik, łuszczyca, egzema, liszaj, owrzodzenia skóry, stłuczenia i owrzodzenia podudzi (jak najwięcej rozgniecionego kwiatu)
- skóra wrażliwa zaburzona – balsam
- drobne rany i urazy skóry
- dodatek do kapieli
Ogród:
Stokrotki można wykorzystać jako rośliny rabatowe na rabaty w naturalnych ogrodach.
Kuchnia:
Młode liście tej rośliny nadają się do koktajli, sałatek z dzikich ziół i zup. Popularnym zastosowaniem jest również marynowanie okrągłych pąków kwiatowych w occie, a następnie używanie ich jako składnika przyprawowego. Stokrotkami można również dekorować stół czy kanapki. Smakują lekko orzechowo.
Weterynaria:
odwar ze stokrotek święconych w oktawę Bożego Ciała podawano do picia krowom po ocieleniu i w razie choroby
Działania uboczne i przeciwwskazania
Należy unikać nadmiernego spożycia stokrotek ze względu na zawartość saponin.
Zachęcam do zapoznania się z zamieszczonymi tutaj przepisami i metodami wykorzystania stokrotki pospolitej:
herbata , odwar z korzenia, nalewka, galaretka, syrop, masło
Źródła:
Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniecki, Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Warszawa 1987
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stokrotka_pospolita
Monika Kujawska, Łukasz Łuczaj, Joanna Sosnowska, Piotr Klepacki ,, Rośliny w wierzeniach i zwyczajach ludowych, Słownik Adama Fischera”, Łódź 2014
https://de.wikipedia.org/wiki/G%C3%A4nsebl%C3%BCmchen
