Mięta mięta, mięta pieprzowa Beata 25 stycznia 2024 0 Komentarze

MIĘTA

Mięta – pobudza apetyt i ułatwia trawienie

Mentha L. – nazwa łacińska

Rodzina: Jasnowatych

Gatunek: Bylina

Roślina ta była znana od starożytności, wykorzystywano ją w bólach głowy i aby odświeżyć oddech.

Nazwy w innych językach :

Mint – po angielsku; Minze – po niemiecku; Máta – po czesku; Menthe – po francusku; Menta – po hiszpańsku

Inne nazwy Mięty :

miata, miętkiewka, miętwka, ziele św. Jana, dobre ziele

Popularne Gatunki mięty:

Mięta pieprzowa – to najbardziej znana i najczęściej stosowana odmiana. Prawdopodobnie powstała w wyniku naturalnego skrzyżowania mięty wodnej i mięty zielonej. Charakteryzuje się wydłużonymi białymi kwiatostanami i bardzo przyjemnym aromatem, który w zależności od odmiany może przypominać cytrynę, jabłka, a nawet imbir. Często wykorzystuje się go w kuchni do aromatyzowania potraw lub przygotowywania herbaty
Mięta długolistna – tęga i wysoka roślina charakteryzująca się długimi, cienkimi liśćmi i wydłużonymi kwiatostanami. Uprawiana jest raczej jako roślina ozdobna w ogrodach, a jej kwiaty wytwarzające duże ilości słodkiego nektaru przyciągają motyle z całej okolicy
Miętę ogrodową – poznajemy ją po prostej, nierozgałęzionej, wysokiej łodydze, która jest pokryta liśćmi. Na szczycie wyrastają gęste kwiatostany, które stanowią atrakcję dla zapylaczy. Liście tego gatunku są silnie aromatyczne i wykorzystywane są do sporządzania herbat na przeziębienie
Mięta polna – jest chwastem pospolitym rosnącym w wilgotnych miejscach. Kwiaty tego gatunku wyrastają wokół łodygi, podobnie jak kwiaty rogowców. W medycynie ludowej stosowany jest przy problemach z wzdęciami i trawieniem
Mięta wodna – kwiaty i cała roślina bardzo przypominają miętę pieprzową. Łodyga jest bogato rozgałęziona, a dzięki kłączom o długości do 45 centymetrów szybko rośnie również na szerokość. Ze względu na „błotnisty” aromat nie jest zbyt często używany.

Zasięg rodzaju obejmuje wszystkie kontynenty z wyjątkiem Antarktydy i Ameryki Południowej. Rośliny te rosną na różnych siedliskach, najczęściej wilgotnych lub mokrych, ale też na suchych stepach. Większość z około 20 do ponad 30 gatunków, w zależności od źródła, pochodzi z umiarkowanych obszarów półkuli północnej. Liść mięty pieprzowej jest zielony lub brunatnawozielony, ogonkowy, podłużnie jajowaty, nieznacznie owłosiony, o piłkowanym brzegu i zaostrzonym szczycie blaszki

Surowiec zielarski:

To liście oraz olejek. To całe lub pocięte, wysuszone liście (zebrane z nie kwitnących roślin). Zawierające nie mniej niż 12 ml/kg (cały surowiec) lub 9ml/kg (pocięty) olejku eterycznego.

Substancje czynne:

Olejek eteryczny, którego głównymi składnikami są mentol(około 50%) i menton (około 10%) . Ponadto mięta zawiera mentofuran , piperyton , garbniki , gorycz , flawonoidy , octan mentylu i około 40 innych substancji.

Działanie:

Mięta pomaga usuwać skurcze, pobudza wydzielanie soków trawiennych, działa przeciwzapalnie i przeciw wzdęciom. Wspomaga także pracę dodatkowych narządów – wątroby, trzustki i pęcherzyka żółciowego. Wdychanie mięty pomaga przy stanach zapalnych dróg oddechowych. Istota działania mentolu polega na zmniejszeniu napięcia mięśni gładkich. Obniżenie ciśnienia w narządach wewnętrznych zapobiega bólowi. Mentol powoduje również uczucie chłodu dzięki czemu znikają nieprzyjemne odczucia, takie jak swędzenie.

Mięta – zastosowanie:

Medycyna ludowa :

głównie przeciw bólom brzucha, stosowana na zgagę i kaszel, na bóle kości stosuje się kąpiele w mięcie, podczas wymiotów,

Kosmetyka:

olejek z niej jest używany do perfum

Ogród:

Mięta długolistna – tęga i wysoka roślina charakteryzująca się długimi, cienkimi liśćmi i wydłużonymi kwiatostanami. Uprawiana jest raczej jako roślina ozdobna w ogrodach, a jej kwiaty wytwarzające duże ilości słodkiego nektaru przyciągają motyle z całej okolicy

Kuchnia:

Używana jest jako przyprawa do twarogu. Dodawana jest głównie do napojów bezalkoholowych i alkoholowych, sałatek lub jako dekoracja wypieków oraz lodów.

Weterynaria:

odwar z mięty daje się do picia chorym krowom i po ocieleniu

Działania uboczne i przeciwwskazania

Większe ilości olejku miętowego czy mentolu wykazują po podaniu doustnym działanie toksyczne. W obrazie zatrucia obserwuje się bóle brzucha, wymioty, a przy większych dawkach zaburzenia równowagi i senność. Mięta może także wywoływać alergie. Odnotowano śmiertelne przypadki u małych dzieci po podaniu im olejku miętowego i mentolu, które wywoływały silne skurcze krtani i oskrzeli.