Cebula jest warzywem znanym od ponad 4000 lat p.n.e.

Podstawowy ośrodek uprawy znajduje się w Azji Środkowej i Południowo-Zachodniej, gdzie istnieje duża liczba odmian endemicznych. W Azji Południowo-Zachodniej znajduje się wtórny ośrodek powstawania form cebuli, powstały 2000 lat p.n.e.

Z Persji sprowadzano cebulę do Egiptu i Grecji. W starożytnym Egipcie cebula była szeroko rozpowszechnionym warzywem. W Egipcie zachowało się wiele starych rysunków cebuli.

Cebule spożywa się surowe, ugotowane, smażone zakonserwowane oraz w postaci suszu.

Cebulę używa się przy hipo- i awitaminozach, nalewkę alkoholową przy zaparciach i kamicy moczowej, świeży sok przy żylakach odbytu i nieżycie jelit.

Uwaga:

Zaleca się, aby po spożyciu surowej cebuli odczekać od 1,5 h  do 2 h przed pójściem spać.

Źródła:

P. Czikow, J. Łaptiew ,, Rosliny lecznicze bogate w witaminy” Warszawa 1982