CZOSNEK POSPOLITY – CIEKAWOSTKI I HISTORIA

Czosnek pospolity jest blisko spokrewniony z cebulą i porem.

Rośnie w wielu częściach świata, jest często używany w kuchni ze względu na swój aromat i intensywny smak. Warzywo to jest uprawiane od wielu tysięcy lat. Jego zastosowanie zostało dobrze udokumentowane przez wielkie cywilizacje między innymi: Egipcjan, Babilończyków, Greków, Rzymian czy Chińczyków.

Czosnek pospolity w Egipcie

W Egipcie był jednym z głównych składników pożywienia ludności. Czosnkiem karmiono głównie robotników wykonujących ciężką prace. Ciekawostka jest to, że kiedy w 1922 roku odkopano grobowiec króla Tutanchamona, datowany na około 1500 p.n.e, wyraźnie zidentyfikowano ząbki czosnku. W tekstach biblijnych możemy przeczytać, iż Izraelici w niewoli egipskiej żywili się czosnkiem.

Czosnek pospolity w Starożytnej Grecji

Warzywo to stanowiło tam ważną cześć diety, dodawano go nawet sportowcom przed igrzyskami olimpijskimi. Czosnek był uważany za środek zwiększający wydajność. Hipokrates zalecał czosnek w dolegliwościach płucnych, jako środek oczyszczający oraz w przypadku narośli w jamie brzusznej, zwłaszcza macicy.

Czosnek pospolity w starożytnym Rzymie

Rzymianie postrzegali go jako środek wzmacniający siłę i wytrzymałość. Grek Dioskurides , naczelny lekarz armii Nerona przepisywał czosnek w przypadku pasożytów jelitowych oraz dla oczyszczenia tętnic. W pismach Pliniusza Starszego greckiego lekarza można znaleźć, aż 23 zastosowania czosnku dla różnych zaburzeń. Pisma te wywarły olbrzymi wpływ na medycynę w Rzymie.

Czosnek pospolity w Starożytnych Chinach i Japonii

Do roku 2000 p.n.e czosnek stanowił część codziennej diety, był środkiem konserwującym żywność. Był również lekiem w przypadku smutku i depresji. Czosnkiem leczono zmęczenie, bóle głowy, bezsenność. Zwłaszcza czosnek połączony z olejem i cukrem skutecznie usuwał skrajne zmęczenie. W Japonii stosowano czosnek w przypadku chorób skórnych, krzywicy i miażdżycy.

Czosnek pospolity w starożytnych Indiach

Był stosowany w procesach uzdrawiania. Zalecano czosnek w przypadku chorób serca oraz zapalenia stawów, stosowano go również w przypadku infekcji, inwazji robaków, osłabienia i zmęczenia oraz w różnych zaburzeniach trawiennych.

Czosnek pospolity w średniowieczu

Czosnek był uprawiany głównie w klasztorach, a mnisi polecali go w przypadku zaparć. Św. Hildegarda von Bingen nadała czosnkowi szczególne znaczenie w swojej medycynie. Pisała o tym, że surowy czosnek jest bardziej skuteczny, niż gotowany. Używany był również przeciwko masowemu osłabieniu podczas wielkiej epidemii.

Czosnek pospolity w Renesansie

Czosnek był uznany za szczególną roślinę o wartościach leczniczych.Czołowy lekarz XVI wieku, Pietro Mattioli ze Sieny, przepisywał go na zaburzenia trawienne, inwazję robaków, choroby nerek oraz w trudnych porodach. W Anglii zalecano czosnek na zaparcia, bóle zębów, obrzęki, ukąszenia zwierząt i dżumę. Lekarze zawsze nosili ze soba ząbki czosnku, aby chronić się przed chorobami przenoszonymi od pacjentów.

Źródła:

Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniecki, Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Warszawa 1987

https://academic.oup.com/jn/article/131/3/951S/4687053?login=false